3 Tips voor meer Zelfdiscipline

Hier is een simpele definitie: zelfdiscipline is de kracht om je acties uit te blijven voeren ongeacht de omstandigheden. Zelfdiscipline is de kracht om discomfort te kiezen boven het comfortabele. Zelfdiscipline zorgt ervoor dat je je gewoontes controleert om je doel te bereiken, ongeacht afleiding, verleiding, luiheid en de toch maar korte duur van motivatie. Het maakt het verschil tussen alleen starten en daadwerkelijk volhouden. Simpel? Zeker. Makkelijk is het alleen niet. In dit artikel bespreek ik een paar tips om serieus zelfdiscipline op te bouwen, ook als je het gevoel hebt dat je totaal geen zelfdiscipline hebt.

Het syndroom van valse hoop

Een van de meest voorkomende valkuilen is het geloof dat het veranderen van onze gewoontes makkelijk zal zijn. Als gevolg van dit geloof stellen we onrealistisch hoge verwachtingen, die garanderen dat we falen. We onderschatten hoe moeilijk het is om slechte gewoontes te verbreken en overschatten hoe makkelijk het is om nieuwe gewoontes op te bouwen. Als we onszelf valse hoop geven, zijn we geneigd om eerder te falen. Hierdoor komen we alleen maar meer vast te zitten in de gewoontes die we willen veranderen.

Je kent vast wel de situatie waarin je in bed ligt om 11 uur en denkt: “Morgen, ga ik in de ochtend voor werk sporten. Dat gaat me lukken.” Maar zodra de wekker gaat om 6 uur, snooze je toch maar even 10 minuten. En nog eens 10 minuten. En nog eens 10 minuten. We hebben vaak heldere momenten waarin we goede voornemens maken, maar onderschatten hoe lastig het is, als het moment daadwerkelijk komt. De doelen die we voor onszelf stellen gaan vaak ten onder aan onze impulsieve emoties (zoals ‘ik heb echt nog 10 minuten slaap nodig’).

Stel je voor, je neemt het voornemen om in 10 weken, 10 kilo te verliezen. Voor velen is dit een uitzonderlijk ambitieus doel waar we veel voor moeten laten varen. Al breek je het in kleine stapjes, dan is dit 1 kilo per week. Op het moment dat je in week 2 of 3 zit, en 1 a 2 kilo verder bent, begint de moed je al in de schoenen te zakken. Die 10 kilo wordt hard te halen, en je laat er al zoveel voor liggen! Hierdoor krijgen we het gevoel dat we al zijn gefaald en zijn we nog meer geneigd om terug te vallen in ons oude patroon.

Voordat je start, moet je inzicht hebben in je krachten en zwakten. Wat is haalbaar en realistisch, en wat houdt je gemotiveerd? Als je dit duidelijk uitwerkt voor jezelf, zal je merken dat het makkelijker is om de dingen te doen die moeilijk zijn, want met realistische doelen blijf je gemotiveerd zodra je ze haalt.

De 10-minuten regel

We denken vaak van onszelf dat we erg goed zijn in het maken van de juiste keuzes. Vooral gezien onze intelligentie en het feit dat we zelfbewust zijn.

Het is daarentegen verrassend om te leren dat dit toch erg tegenvalt. Hoe komt dit nou? Het probleem zit vooral in het feit dat onze hersenen zo ontwikkeld zijn, dat we beslissingen overdenken, terwijl ze hele logische antwoorden kunnen hebben. Daarbij hebben we de mogelijkheid om slechte keuzes te rationaliseren voor onszelf.

Denk bijvoorbeeld aan: “Oh, maar als ik vandaag niet naar de sportschool ga en op de bank blijf zitten, dan ga ik morgen wel. Ik heb het ook erg zwaar gehad vandaag en ben erg druk geweest.” Terwijl als morgen komt, we op de bank zitten en onszelf waarschijnlijk hetzelfde verhaal vertellen. We zien vaak het verschil niet tussen een rechtvaardiging en een excuus.

Hier komt de 10-minuten regel van pas. Als je iets wilt (wat je eigenlijk niet van plan was), wacht minimaal 10-minuten voordat je deze keuze maakt. Als je het na 10 minuten nog steeds wilt dan mag je het. Door simpelweg 10 minuten te wachten, haal je het ‘korte termijn’ uit korte termijn plezier.

Voorbeeld: Je zit op de bank en moet eigenlijk gaan sporten en je spullen pakken. Nu heb je geen zin om je spullen te pakken. Doe het volgende, besluit dat je jezelf 10 minuten geeft om je te bedenken terwijl je je spullen pakt. Nu start je met je sportspullen bij elkaar rapen, je kleed jezelf om en als de 10 minuten voorbij zijn, ben je al zover, dat de stap om naar de sportschool te gaan nog kleiner is. Daarbij, je hebt je sportspullen ook al aan. Zou zonde zijn om die moeite voor niets te hebben gedaan.

Pas deze regel toe bij al je excuses en smoesjes en je zult zien dat het er steeds minder worden. Want je bent al halverwege, en je leeft nog steeds.

Oefen discomfort

Weet je nog het stuk waarin zelfdiscipline wordt gedefinieerd als discomfort kiezen boven comfort? Dit betekent natuurlijk niet dat je langs je bed moet gaan slapen als er een bed is, maar wel dat je naar de sportschool moet gaan als je daar éigenlijk geen zin in hebt.

Het goede hiervan is, dat we het kunnen trainen. De oefening die hier het meest effectief voor is, is het ontsnappen van je comfort zone. Dit betekent dat je jezelf regulier pusht om dingen te doen, waar je je eigenlijk niet zo veilig bij voelt. Zo wen je aan het gevoel van discomfort an sich.

Het buiten je comfort zone gaan is belangrijk omdat het je leert dat discomfort niet eng, of slecht is. Dat je dit aan kan, en dat je dit overleeft. Vanuit onze evolutie zijn we ingesteld om zo min mogelijk discomfort aan te gaan. Waarom? Vroeger betekende discomfort over het algemeen dat we zouden sterven. Comfort houdt ons veilig, en wat veilig is, houdt ons in leven en wat ons in leven houdt is goed. Zo redeneert het oudste deel van ons brein. Helaas is datgene wat veilig is, de 'makkelijke' keuze, juist datgene wat ervoor zorgt dat we langzaamaan minder fit, minder sterk en minder krachtig worden.

Elke keer dat je deze les een klein beetje leert, vergroot je je tolerantie voor discomfort en je zelfdiscipline groeit mee.

De belangrijkste vraag om te stellen

Laten we eerlijk zijn: Des te slimmer je bent, des te makkelijker het is om jezelf voor de gek te houden. Dus, welke vraag kun je jezelf stellen om een beter inzicht te krijgen?

9 van de 10 keer, is het juiste doen, het opzoeken van discomfort. Dit betekent dus het moeilijke doen. De gemiddelde persoon kiest daarentegen niet snel voor het moeilijke, als het ook makkelijker kan. Hierdoor is discipline vaak zo een missend onderdeel in het behalen van je doelen.

We reizen vaak af naar het pad van de minste weerstand (omdat het veilig is).

Als je niet 100% zeker kan zeggen, dat je het juiste doet, ben je gedwongen om in te zien hoe je excuses maakt voor jezelf. Dit is een belangrijke stap omdat je geen discipline op gaat bouwen als je je eigen rationalisaties en excuses gelooft.

Je kent vast de situatie waarin een vriend of vriendin je uitnodigt voor een feestje of activiteit, waar je eigenlijk niet heen wilt. Het eerste wat we in dit geval doen, is een excuus vinden dat we kunnen vertellen, waardoor we de waarheid niet hoeven te zeggen. Dit is precies wat we tegen onszelf doen, als we niet willen doen wat we moeten doen. Terwijl het per direct, veel beter is om gewoon eerlijk te zijn over onze gevoelens en wat we willen.

In plaats van zeggen: “Ik ga niet naar de sportschool want ik heb echt een drukke dag gehad en moet morgen weer veel doen.” Start je met: “Ik ga niet naar de sportschool omdat de bank lekker zit en ik mezelf lui voel vandaag”. Ben eerlijk, waarom ga je niet? Omdat het het juiste is, of omdat het het makkelijkste is?

Streef er altijd naar om te doen wat juist is en niet wat makkelijk is. Makkelijk is namelijk niet beter en op de lange termijn confronteert makkelijk ons met onze eigen keuzes. Wanneer je consistent het juiste kiest, in plaats van het makkelijke, levert dat alles op.